Στην πόλη

Ανάπνευσε,κατάπιε,προχώρα!

Πνιγόμαστε
Αλκοόλ,τσιγάρα
Κοινωνική αμηχανία
Μουδιασμένα όνειρα
Κραυγές που
Δεν σας άντεξαν
Φύγαν μακριά
Καθαρές
Πνιγόμαστε που
Ακρωτηριασμένοι
Φοβόμαστε
Τους ανθρώπους

Αστική τρομοκρατία

Είναι ο ήχος σου
Που έρχεσαι,φεύγεις
Πάντα νευρική
Τρομοκρατία είναι.
Ο ήχος του κλειδιού
Στην πόρτα σου
-Σε κάθε πόρτα-
Το διπλοκλείδωμα.
Η σιωπή μετά είναι
Νευρική,απόλυτη
Τρομοκρατία είναι.
Σα να μη ζει εδώ
Κανείς,εξόν από 'μένα.

Παλιές σημειώσεις σε ρυζόχαρτο

Κάθε φορά που αποφασίζω να υποταχτώ σε εσένα,με αφήνεις ελεύθερο.

Εδώ,θα σε παγιδέψω.

(Το σκιάχτρο) 

Τα όνειρα γίναν σκιές

Ο ήλιος κρύφτηκε

Κι εγώ σκιάχτρο

Καρφωμένο στην ερημιά

Αφήνω χιονιού νιφάδες

Να χαράσσουν 

Τα κουρέλια μου 

Κοράκια,να ξεσκίζουν 

Τα σωθικά μου

Φύσα αγέρα

Έλα κυκλώνα

Μέσα στη δίνη

Πάρε-με ψηλά!

(Το κελί)

Τα λόγια αιωρούνται στο κενό

Οι σκέψεις ταξιδεύουν στον αέρα

Να φύγω πόσο θέλω από 'δώ

Επέρασε βουβά κι αυτή η μέρα.

Να φύγω όμως και να πάω που;

Σκοτάδι μπρος και τώρα, μα και πίσω

Κατάδικος,τις μέρες μου περνώ

Μέρες που αναγκάστηκα  να ζήσω.

Οι πιο πιστές ερωμένες είναι

Η μοναξιά και η μελαγχολία.

-Η μοναχικότητα και η δημιουργία-

Κοσμογονία

Κάναμε την οροφή να ιδρώνει
Σα θάλασσα
Κολυμπούσαμε ώρες
Ηδονικά,ευγενικά
Ο ένας πλάι στον άλλον
Ο ένας μέσα στον άλλον.
Ενώναμε κόλαση με παράδεισο
Και φτιάχναμε διαύλους
Χιλιόμετρα ηλεκτροφόρα καλώδια
Μόνο για 'μας.
Γιατί ο χρόνος,η απόσταση
Ποτέ δεν ήταν αρκετά.
Παιχνίδια μόνο
Να κάνουμε το γούστο μας
Να διασκεδάζουμε
Το αιώνιο μας ανήκει!
Βλέπαμε το σύμπαν
Ο ένας μέσα στον άλλον
Το χωρούσαμε ολάκερο σ' ένα δωμάτιο
Και ζούσαμε 'κει για μέρες,γυμνοί
Μόνο με σάρκα,ιδρώτα,με αίμα
Σ' ένα βωμό στρωμένο με παπλώματα.
Αφήναμε τα χέρια με λύπη
Ακόμα και μπροστά στο θάνατο.
Μαθητεύσαμε,σπουδάσαμε τον έρωτα μαζί
Ο ένας στον άλλον
Ο ένας μέσα στον άλλον.
Αυτό το σύμπαν μας ανήκει
Το φτιάξαμε  μαζί!
Μαζί σπουδάσαμε τον έρωτα!

Τριαντάφυλλα

Σαν νεκρός που κοιμάται
ύπνο μυρωμένο


( Ρόδα )
Στο κατώφλι του Ύπνου,του Θανάτου
εκεί που ανθίζει τ' όνειρο
μαζεύουνε οι πόθοι τριαντάφυλλα
και τα σκορπούν στων εραστών το προσκεφάλι.

Κι εγώ ζωή,καλύτερη
από θάνατο ονειρεύομαι
αφού,όταν ξυπνώ
μυρίζω τριαντάφυλλο.


(Αγκάθια)
Αγκάθια με τρυπούν
Μυρωδικά
Οι θύμησες
Τα χείλη σου
Το τρέμουλο
Ανήσυχος  ύπνος
Ένα,ένα...
Κάθε πρωί
Χαϊδεύω τις πληγές.

Άγρυπνο όνειρο

Κρόνος άκρονος,αδηφάγος μήτρα,αιώνια!

Σε άγρυπνο όνειρο

Παρατηρητής και δράστης

Υπόγειο δωμάτιο
Βαθιά στη γη

Δεν έχει έξω
Όλα είναι εκεί

Δεν είδα
Μα ξέρω

Σκουριά και ξύλο
Κελάρι ή αποθήκη

Μυρίζει κρασί
Νωπό χώμα

Τραπέζι με καρέκλα 

Ένα βιβλίο

Μια λάμπα
Κοκκινωπό φως 

Φως με βούληση

Δεν φωτίζει το πρόσωπο της

Ανοίγω την πόρτα!