Πάνω στο μνήμα του δοξάζαμε τον έρωτα
τραντάζονταν τα κορμιά μας
γλιστρούσαν ιδρωμένα
κι αγκομαχούσαμε κραυγές ηδονής,ελπίδας,πόθου και πόνου
Λέγαμε νεκροφάνεια πως ήταν
πως την παλιά βαθιά πληγή θα γιάνουμε
τυφλοί και οι δυο,απελπισμένοι.
Από αγάπη κάποτε του δώσαμε ατσάλι κοφτερό
μαζί και οι δυο
χέρι με χέρι
δυο πιθαμές απ' την καρδιά.
Χρόνια μετά
την βρόμικη ξεπλένουμε πληγή
με κρασί και λάδι
με δάκρυα και ιδρώτα
μαζί και οι δυο
χέρι με χέρι,σώμα με σώμα.
Σαν πρώτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου